.jpg)
BLOG: CRUISEN MET SEABOURN
Dag 0 : Athene
Dagboek van Odette en Danny
Terug in Athene.
Kalimera! Nee niet Kalimero, dat kleine kuikentje met zijn eierschaal op zijn hoofd... Kalimera betekent ‘goeiemorgen’. Danny heeft zich voorgenomen de Griekse taal wat te leren:
‘kalispera’ (goede avond)
‘efgharisto’ (dank u wel)
‘parakola’ (alstublieft)
‘yassas’ (hallo)
Maar de tijd is te kort en het blijft bij die paar woorden, wat ik toch al niet slecht vind hoor.
We hebben vernomen dat de Seabourn Ovation reeds in Piraeus is aangekomen en zijn zo benieuwd dat we beslissen een taxi te nemen om zelf een kijkje te gaan nemen. Piraeus is niet zo ver van ons hotel en na tien minuten rijden zijn we in de haven. Daar ligt ze! In al haar glorie aan Pier A. We krijgen er zowaar kippenvel van. Het zal een mooi weerzien worden na al die stressvolle, cruise-loze maanden. Dat het maar vlug zaterdag is.
Terug in de stad besluiten we de hele dag ‘toeristisch’ te vullen. Het is jaren geleden dat we nog de Akropolis bezocht hebben en dat torent zo majestueus uit boven deze stad alsof het roept ‘bezoek mij’ en dat doen we dan ook. Het is wel bloedheet 38°C om 11 u., ‘s morgens maar toch stappen we naar boven. Het is niet super druk, maar toch druk genoeg om te moeten aanschuiven, zowel voor de tickets als om binnen te mogen.
En dan eens binnen... wat voel je je klein en nietig tussen al dat moois. Hoe is het mogelijk dat ze dit zo vele jaren geleden hebben kunnen bouwen.
De vergezichten vanop de Akropolis met Athene aan je voeten, zijn adembenemend.
Ik heb mijn persoonlijke gids bij, want Danny heeft precies de smaak te pakken en heeft zich op de geschiedenis en de mythologie gestort. Diegenen die onze vorige blog (‘Cruise 2.0 at Silversea’) hebben gelezen, hebben er al wat van mogen opsteken. Ik wil niet in herhaling vallen en zal dus de bijdragen van Danny qua geschiedenis en de mythologie telkens onderaan onze blog vermelden. Zo dienen diegenen die de vorige blog hebben gevolgd het niet nog een keer doornemen (mag altijd natuurlijk) en kunnen de nieuwe volgers er meteen wat van opsteken. Want ik moet toegeven dat Danny zijn taak fantastisch heeft volbracht en deze geschiedkundige informatie op een beknopte maar interessante manier heeft weten te brengen.
Vandaag is dus de Akropolis aan de beurt en dat werd in de vorige blog ook niet vermeld dus volgers: alles lezen vandaag!
Terug beneden na ons bezoek aan de Akropolis, krijgt mijn man het lumineuze idee om de ‘Heuvel van de Muzen’ te beklimmen, met helemaal boven op de top: het Romeinse monument van Philopappos. Dat ligt pal tegenover de Akropolis op een heuvel die nog hoger is dan de Akropolis. Ik kijk eens goed naar boven en de moed zakt me in de schoenen, maar toch zeg ik ja.
Ik heb het me niet beklaagt, want de wandeling loopt langzaam naar omhoog via mooie trap-paden in een prachtig goed onderhouden tuin.
Van bovenop die heuvel heb je ook een prachtig zicht op de Akropolis.
Eens beneden willen we de stad nog wat verkennen en zoeken eerst de lokale vis- en vleesmarkt op. Heel eigenaardig een mooie overdekte markt met alleen maar vis en vlees, geen groenten. Je merkt hier aan de vele viskraampjes dat Athene wel degelijk een goede verbondenheid heeft met de zee.
We besluiten onze wandeling te eindigen op een terrasje langs de Romeinse Agora. Na een hapje en een drankje keren we te voet terug naar het hotel want we willen onze 10.000 stappen doen vandaag om straks één glaasje Chardonnay meer te kunnen drinken of twee glaasjes, als de Belgen met de voetbal winnen!
Na een verkwikkende duik in het zwembad en een paar pagina’s in mijn nieuwe boek ‘De Zevende Zus’ te hebben gelezen maken we ons klaar voor een dinertje in Plaka. We kunnen maar niet genoeg krijgen van deze buurt. Er is hier voor elk wat wils: een drankje op een terrasje op de treden, een Griekse salade of gegrilde sardientjes op één van de vele dakterrassen met schitterend uitzicht op de Akropolis en de stad of een meer verfijnd dinertje in een leuk restaurant. We besluiten vandaag dat laatste te doen en hebben schitterend gegeten bij ‘Eat at Milton’s’ waar ze de Griekse gerechten heel verfijnd serveren. Dat alles vergezeld van een goed glas wijn (dat mag want we hebben stappen genoeg vandaag) en de avond en eigenlijk dag kan niet meer stuk.
We nemen snel een taxi naar het hotel, want we willen het einde van de oh zo belangrijke voetbalmatch niet missen... maar het was helaas een koude douche!
Zoals reeds eerder gezegd, gaan we de dagelijkse blog afsluiten met een stukje geschiedenis, mythologie. Voor diegenen die Athene gaan bezoeken, een ‘must’ om af te drukken en mee te nemen op jullie bezoek, zo kunnen jullie je ‘eigen gids’ zijn. Veel leesplezier!
Akropolis van Athene
Door de eeuwen heen : Tempel – Kerk – Moskee en zelfs huis van verderf
De Akropolis van Athene (met de klemtoon op de eerste 'o') stamt uit de Myceense tijd tussen 2000 en 1200 jaar v. Chr. en is het 156 meter hoog plateau in de Griekse hoofdstad Athene. Het behoort vandaag uiteraard tot het UNESCO werelderfgoed. Het deed oorspronkelijk dienst als burcht en was omringd door een vruchtbare vlakte op veilige, maar niet te grote afstand van de zee. Het bovenste gedeelte van het plateau bestaat uit een 6 meter dikke ommuring van reusachtige steenblokken die in de 13de eeuw v. Chr. werd aangelegd.
De naam Akropolis komt voort uit de samenvoeging van de Griekse woorden 'acros = hoogste deel van' en 'polis = stad', het hoogste deel van de stad. Toen de bevolking zich in de benedenstad ging vestigen om te kunnen uitbreiden bleef de Akropolis de religieuze kern van de stad met als belangrijkste heiligdom, de Oude Athenatempel, de tempel van de beschermgodin van de stad: Athena.
In 480 v. Chr. werd het hele plateau door de Perzen vernietigd maar al vlug werd op initiatief en onder leiding van Perikles, bijgestaan door beeldhouwer Phidias, met de heropbouw van de tempels gestart. Vanaf dan werd de Akropolis uitsluitend een religieus centrum en verloor het voor goed zijn militaire en politieke functie.
De belangrijkste gebouwen die vandaag nog te bezichtigen zijn op de Atheense Akropolis zijn het Parthenon, de Propyleeën, de Tempel van Niké en het Erechtheion.
Het Parthenon
Het Parthenon was de tempel van Athena Parthenos (de Maagd), de beschermgodin van de stad Athena. Deze tempel vormt het hoogtepunt van de Atheense bouwkunst in de klassieke periode van de 5de eeuw v. Chr. en stond ook symbool voor de hegemonie van Athene, nadat het zich hersteld had van de verliezen tijdens de Perzische Oorlogen.
Het Parthenon werd gebouwd naast de plaats waar de Oude Athena tempel had gestaan. Deze laatste was oorspronkelijk de belangrijkste tempel op de Akropolis en was gewijd aan Athena Polias. Na de verwoesting door de Perzen in de 5de eeuw v. Chr. werd ze echter niet heropgebouwd en werd haar functie door het Parthenon en het Erechtheion overgenomen. Alleen de resten van het podium ervan zijn vandaag nog te zien naast het Erechtheion.
Na de verwoesting door de Perzen kon Pericles in 454 voor Chr. de volksvergadering overtuigen om het geld van de Delische Bond te gebruiken voor de monumentale heropbouw van de Akropolis en het Parthenon in het bijzonder. Het Parthenon werd uiteindelijk in 437 v. Chr. ingewijd.
In latere jaren onderging het heiligschennis toen Demetrius Poliorcetes er zich tezamen met zijn prostituees in het achtervertrek vestigde. In de 6de eeuw werd het gebouw een kerk en werd zelfs een klokkentoren toegevoegd. Na de Turkse verovering van Athene in 1460 werd het een moskee en werd de klokkentoren omgevormd tot een minaret.
Tijdens het beleg van de Akropolis door de Venetianen hadden de Turken er hun munitie ondergebracht. Op 26 september 1687 slaagden de Venitianen erin een bom naar binnen te schieten. De explosie alsmede de twee dagen durende brand die daarop volgde verwoesten een groot deel van het gebouw.
Als sluitstuk op de vernieling liet de Engelse ambassadeur bij het Ottomaanse Rijk, Lord Elgin (Thomas Bruce) tussen 1802 en 1804 een groot aantal beeldhouwwerken en frontonskulpturen van het Parthenon naar Groot Britannië over te brengen die hij later wegens geldgebrek aan het Britisch Museum verkocht. Niettegenstaande herhaalde pogingen van de Griekse regering om deze kunstvoorwerpen terug te krijgen, bevinden ze zich nog altijd in het Britisch Museum.
De Tempel van Niké
.jpg)
Deze tempel, die zich rechts van de hoofdingang van de Akropolis bevindt, is gewijd aan de godin van de overwinning Niké. Deze laatste moest al gauw haar taak delen met godin Athena vandaar de naam Athena Niké. De godin Athena was zeer veelzijdig. Zij was niet alleen de godin van de wijsheid maar ook van de oorlog en de overwinning. Zij was tevens de beschermster van de ambachtelijke arbeid.
De tempel van Niké kijkt uit op de Egeïsche zee.
Het Erechtheion
Het Erechtheion werd genoemd naar de legendarische koning Erechtheus. Het is één der voornaamste heiligdommen van de Atheense Akropolis en in religieus opzicht zelfs belangrijker dan het Parthenon. Het moest dienen om een aantal op de noordkant van de Akropolis gelegen cultusplaatsen binnen zijn muren te verenigen. Dit verklaart enigszins zijn grillige, niet klassieke vorm. Door het zeer ongelijke tempelterrein ligt de westzijde van het gebouw ruim drie meter lager dan de oostzijde. Het werd in de Turkse tijd gebruikt als harem en als kruitmagazijn. In 1645 werd het gebouw zwaar beschadigd door een blikseminslag. De nog steeds indrukwekkende overblijfselen werden in de laatste decennia grondig gerestaureerd.
Dag 1 : Inscheping
Dagboek van Odette en Danny
De shuttle is stipt op tijd aan ons hotel en na twintig minuten rijden, komen we aan terminal C. Daar ligt de Seabourn Ovation!
Onze koffers worden voorzien van bagagelabels met ons suitenummer en we krijgen een kleine geprinte boardingpass.
De inscheping verloopt ook nu weer in twee fases, over twee zalen.
Eenmaal in de eerste zaal worden al de benodigde documenten gecontroleerd: vaccinatiecertificaat, Griekse PLF, boarding pass en paspoort.
Dan komt de volgende desk aan de beurt: de Health Desk voor de sneltest. We krijgen een volgnummer voor onze test en dan op naar de ‘neuskriebel’.
Onze veertigste ondertussen, denk ik. Het gaat heel snel, neusgat links, neusgat rechts en klaar is kees.
We moeten nu een 15-tal minuten wachten, dus gaan we zitten niet ver van het scherm waarop de volgnummers van de test verschijnen.
Al snel zien we enkele bekende gezichten van Seabourn Friends en onder een leuke babbel vliegt de tijd voorbij. Want daar verschijnen onze volgnummers al op het scherm. We mogen nu naar de ‘echte’ cruise terminal voor de inscheping. We worden begeleid en éénmaal in de terminal wacht ons een ongelofelijke verwelkoming.
We krijgen een glaasje Champagne in de hand en mogen naar de Check-in Desk. Hier moeten we niet ‘onpersoonlijk’ aanschuiven aan het bureel, maar staat er voor het bureel een mooi tafeltje, waarop je je glaasje bubbels kan neerzetten en kijkt een lieve dame of heer alles nog eens na. Credit card afgeven hoeft niet, foto trekken ook niet want die hebben ze nog in hun databestand. En terwijl ze alles controleren worden we al verwelkomd door de Guest Relation Manager.
Vlug nog door Security Check en dan barst er een oorverdovend applaus los van de crew die een erehaag vormt: echt een kippenvelmoment.
Eenmaal aan boord kunnen we direct naar onze suite, want dat is natuurlijk het voordeel van zo’n eerste cruise, alle suites zijn al klaar. De koffers zijn er ook al, dus het uitpakken kan beginnen, maar toch besluiten we eerst te lunchen.
We worden in onze suite verwelkomd door onze stewardess met uiteraard een glaasje Champagne en canapés. Zij stelt zichzelf voor en ook haar Supervisor komt zich voorstellen. Dit is nieuw: de stewardess werkt nu samen met een Supervisor en beiden zorgen ervoor dat de suite altijd top in orde is. Zij vertellen ons het heugelijke nieuws: maskers moeten we NIET dragen aan boord... wat een verademing. We krijgen wel twee heel mooie Seabourn maskers om ze eventueel aan land te dragen maar aan boord hoeft het dus niet.
De crew is al twee maand aan boord en ze zijn allemaal gevaccineerd met Pfizer.
Veertien dagen geleden werd zelfs bij hen allemaal bloed afgenomen, ter controle op de aanmaak van antilichamen om zeker te zijn dat het vaccin heeft gewerkt. En ja hoor, iedereen heeft voldoende antilichamen. Maar toch wil Seabourn de gasten een super veilig gevoel geven en moet de crew hun maskers wel dragen.
We flaneren langs het zwembad en de Patio Bar en worden er hartelijk verwelkomd door Nigel die we al jaren als barman kennen (velen onder jullie misschien ook).
We maken ook kennis met de nieuwe President van Seabourn, Josh Leibowitz. Na een leuke informele babbel gaan we naar de Collonade, waar we ook weer vele gezichten onder de crew herkennen. Ook hier is alles bij het oude gebleven: de buffetten zijn er en we mogen zelfs zelf alles nemen van het buffet, net zoals vroeger.
Onze sommelier kennen we ook, dus hoeven we hem zelfs niet te zeggen wat we willen. Hij weet dat we beginnen met een glaasje bubbels en daarna een glaasje Chardonnay.
Na een lekkere lunch is het tijd om de koffers uit te pakken en dan kan het genieten eindelijk beginnen.
Wat nog nieuw is aan het protocol, is de ‘Drill’. Geen ‘Drill’ meer, noch aan dek, noch in het restaurant. Je moet je ‘Master Station’ bezoeken zodat je weet waar het is en dan moet je een informatieve video volgen op je TV en tenslotte melden dat je alles hebt gevolgd.
We gaan terug aan dek met een boekje om wat te lezen rond het zwembad. Niet te lang want om 18 u. varen we uit en die eerste afvaart op Seabourn na zo vele maanden willen we echt niet missen. We vinden hiervoor een mooi plekje op het dek voor de Observation Lounge.
Eenmaal buiten gevaren trekken we naar de bar van het restaurant ‘The Grill by Thomas Keller’ voor een aperitiefje, want deze avond eten we in dit restaurant. Het menu kennen we natuurlijk en we blijven vasthouden aan onze klassiekers: Iceberg Salade, Crabcakes en een Veal Chop... gewoon lekker.
We gaan vroeg slapen, want het was al bij al een vermoeiende dag. We hadden toch een beetje stress: je weet niet precies wat je te wachten staat. Maar die stress was dus voor niks nodig. Alles hier aan boord bij Seabourn en de hele cruisebeleving is heel normaal... je zou bijna niet meer aan Covid-19 denken.
Op naar Kreta, Agios Nikolaos!
Dag 2 : Agios Nikolaos, Kreta
Dagboek van Odette en Danny
Vandaag zijn we opnieuw op het eiland Kreta. Ditmaal liggen we niet in de haven van Heraklion maar zijn we geankerd in de baai van Agios Nikolaos (met de klemtoon op de eerste ‘o’) en nabij het eiland Spinalonga.
Agios Nikolaos betekent zoveel als ‘Sint Nikolaas’ of de ‘Heilige Nikolaas’, en dus de beschermheilige van de zeelieden.
Dit leuke stadje ligt in het noordoosten van Kreta, tussen Heraklion in het oosten en Sitia in het westen, en is de hoofdstad van het departement Lassithi.
Het is gebouwd op de ruïnes van de oude stad Lato.
De verrassing van de dag is wel dat ook de Silver Moon van Silversea vandaag deze haven heeft uitgekozen. Van de weinige schepen die varen liggen er twee in dezelfde haven. De Silver Moon ligt echter ‘gedockt’ terwijl wij het anker hebben uitgegooid. Wij gaan dus met tenders aan land. Ook weer iets anders.
De korte wandeling van de haven naar het stadje brengt ons langs een aantal leuke en heel nette terrasjes van diverse bars en restaurants. De vele winkeltjes wijzen erop dat dit plaatsje fel gegeerd is bij de toeristen. We horen ook her en der Vlaams spreken, dus echt een toeristische bestemming. Ook de vele terrasjes rond het Voulismeni meer, waar je allerhande Griekse specialiteiten kunt proeven, zijn hier het bewijs van.
Want ja hoor, dit kleine stadje heeft in het centrum een meer, dat is het
meest opvallende voor dit klein stadje het diepe binnenmeer, het Voulismeni meer. Midden in de stad en verbonden met de zee via een klein kanaaltje.
Omdat het zo diep is zeggen de Grieken dat dit meer geen bodem heeft. De Griekse mythologie verhaalt dan van haar kant dat de godin Athena hier met Artemis, de godin van de jacht, kwam baden. In ieder geval mag er vandaag niet meer in dit meer gezwommen worden.
Via een dwarsstraat in het centrum komen we op het Kritoplatia strand uit. Een klein kiezelstrandje dat, zoals ook het Voulismeni meer, zich bijna in het stadscentrum bevindt. Vanop één van de vele terrasjes die dit strand omgeven, kunnen we onze Seabourn Ovation in al haar mooiheid bewonderen.
We hadden tevens gehoord dat er verderop nog een prachtige jachthaven was, maar eerlijk gezegd valt die flink tegen na al de jachthavens die we in Athene hebben kunnen bewonderen. De aangekondigde super yachten zijn hier nergens te bespeuren.
Uiteindelijk besluiten we kort na de middag terug naar de haven te wandelen om er de tender naar het schip te nemen. Aan boord is het zeer rustig, want blijkbaar zijn een groot aantal passagiers op excursie naar Knossos. Aangezien wij bij ons vorig bezoek aan Kreta, het Paleis van Knossos en het prachtige archeologisch museum van Heraklion hebben bezocht, hebben we ons vandaag beperkt tot de wandeling in Agios Nikolaos.
Indien je hier klikt, vind je nog de geschiedkundige en mythologische informatie over dit imposante Paleis van Knossos.
Terug aan boord wacht ons een nieuwe verassing: er is plots overal versiering rond het zwembad en twee reusachtige Amerikaanse vlaggen flankeren het terras op dek 11. Want ja, het is vandaag de ‘4th of July’ en dat moet natuurlijk gevierd worden op een Amerikaans schip.
We zijn altijd wel te vinden voor een feestje en genieten ’s avonds van een heuse party rond het zwembad, opgeluisterd met muziek en optredens van de Seabourn Singers. Na een speech van ‘the President of Seabourn’ himself vraagt Ross, de Cruise Director ons naar bakboord te begeven waar speciaal voor ons een fantastisch vuurwerk losbarst. En daarna feesten we verder tot de in vroege uurtjes aan dek van dit prachtige schip.
Wat een afsluiter van weer een prachtige dag!
Morgen een zeedag!
Dag 3 : Op zee
Dagboek van Odette en Danny
Na meer dan vijftien maanden kunnen we eindelijk een volledige dag doorbrengen op dit prachtige schip. We vinden al snel onze ‘oude’ gewoonten terug en beginnen de dag in het zwembad voor onze tien minuten durende zwempartij. Het zwembad is dan wel niet zo groot, maar toch lukt het ons om met onze dagelijkse oefeningen ons gewicht onder controle te houden. Want ook nu worden we weer in alle restaurants verwend met lekker eten.
Toen we gisteren morgen aan dek kwamen, keken we al raar op want rondom het zwembad waren alle tafeltjes gedekt met kopjes en schoteltjes en toen we beter keken zagen we ook dat het Patiobuffet was geopend.
Dit is dus nieuw... ’s morgens wordt er dus nu ook ontbijt geserveerd op de Patio.
Een heel apart concept met vooral de nadruk op een ‘healthy breakfast’. Zo zijn er heel speciale smoothies, verschillende soorten yoghurt, heel lekkere quiche en speciale tajine. We besluiten deze laatste uit te proberen en het is super lekker. Het is ook heel aangenaam zitten, zo rond het zwembad voor ontbijt. Zeker voor herhaling vatbaar en het menu verandert elke dag.
En ja, wat doe je op zo’n zeedag... boekje lezen, zonnen, even verkoeling zoeken in het zwembad, glaasje drinken en lekker eten natuurlijk.
Maar eerst flaneren we door de gangen naar de Square voor een lekkere koffie en een bezoek aan de boetiek mag natuurlijk ook niet ontbreken. Wat is dit toch een prachtig schip: alles tot in de perfectie. Mr. Adam D. Tihany, gerenommeerd ‘Hospitality Designer’, heeft hier toch schitterend werk geleverd.
We letten toch ook nog even op alle details die worden opgevolgd i.v.m. de gezondheidsregels rond Covid-19. Telkens iemand opstaat van een stoel of ligstoel of een tafel verlaat, wordt alles heel grondig door een crew member gekuist. Alles tot zelfs de kussentjes toe. Placemats worden niet meer gebruikt. Je merkt aan alles dat er toch heel veel aandacht wordt geschonken aan de hygiëne en terecht natuurlijk.
Nog iets dat opvalt is dat Seabourn toch heel sterk de ‘groene kaart’ van duurzaamheid heeft getrokken. ‘Sustainability’ is hier geen toverwoord maar merk je aan de vele details. Uiteraard geen plastieken rietjes of lepeltjes voor de drankjes. De koffie in de Square wordt in heel stevige stenen koffiekoppen geschonken, die voorzien zijn van speciale herbruikbare deksels. Water om mee te nemen aan land, is niet meer in plastieken flesjes maar in herbruikbare flessen (al zijn die wel zwaar om mee te nemen).
Suiker en zoetmiddel zitten niet in afzonderlijke verpakkingen, maar in ‘bulk’ in doseerhouders, enz. Maar het heeft toch zijn grenzen. Toen we aan boord kwamen zaterdag, werd er meegedeeld dat er ook geen dagelijkse Herald of Dining Menu’s meer gingen gedrukt worden en dat we alles op het TV-scherm moesten bekijken. Maar dat heeft welgeteld maar één dag geduurd. Blijkbaar zijn daar zo veel opmerkingen op gekomen, dat de volgende dag er wel een gedrukte Herald aan onze deur hing, alsook de Dining Menu’s. Ik moet toegeven: ook wij waren daar heel gelukkig mee en wij niet alleen. Het kunnen lezen op papier is toch in dit geval veel aangenamer. Zo zie je maar vernieuwing mag, maar er zijn grenzen.
Jullie weten ondertussen misschien wel dat vanaf nu internet volledig inbegrepen is bij Seabourn. Er zijn namelijk nu twee Wi-Fi pakketten. Standaard heeft iedereen recht op het pakket 'Surf Wi-Fi package'. Daarbij kan je met één toestel per gast surfen op het net, e-mail checken of iets op social media posten.
Vanaf een Penthouse Suite of hoger geboekt, of wie Diamond Member is, krijg je het 'Stream Wi-Fi package'. Hierdoor kan je met vier toestellen op het internet, maar heb je ook toegang tot de streaming diensten.
We moeten toegeven het werkt, want we kunnen elke avond ons nieuws bekijken op de PC. Het internet is wel natuurlijk nog niet zoals thuis of op kantoor, maar er is zeker een grote verbetering merkbaar en daar is iedereen toch heel blij mee.
Op zo’n zeedag hebben wij de gewoonte om een ‘special order’ te vragen voor de lunch en gewoontes moeten in ere worden gehouden. Dus wacht ons deze middag een lekkere ‘Steak Tartaar’ door de Executive Chef Pascal (een Belg) zelf klaargemaakt. In de late namiddag pikken we nog zo’n gewoonte op en bestellen we ons ‘Caviar’ vieruurtje.
Tijd om ons klaar te maken voor het diner met natuurlijk eerst nog een aperitiefje in de Observation Lounge.
We pikken nog een nieuwe show mee (Quartier Latin), want vandaag moeten we wat langer wakker blijven omdat we DJ Ross aan het werk willen zien. Ja hoor, deze avond is er om 11 u. op dek 5 achteraan, een party met Ross, de Cruise Director, als DJ van dienst. Er is ambiance en er wordt flink wat gedanst. Echt leuk en zeker voor herhaling vatbaar!
Moe maar echt tevreden van zo’n geslaagde zeedag, gaan we rond middernacht slapen.
Op naar Limasol!
.jpg)
Dag 4 : Limasol, Cyprus
Dagboek van Odette en Danny
We zijn net aangekomen in Cyprus. Het weer is prachtig en we genieten van ons ontbijt in de Colonnade. We houden het gezond maar lekker: wat yoghurt, wat noten, wat fruit... keuze genoeg!
Aangezien het internet ok is, kunnen we elke dag onze krant downloaden en die lezen op dek 7 achteraan (het mooie terras achter de Square) bij een lekker bakje koffie.
We zijn vandaag uitgenodigd door de Captain om de ‘Bridge’ te bezoeken. Dat staat gepland om 10.30 u. en aangezien we reeds om 14 u. weg varen besluiten we niet aan land te gaan.
We hadden in het verleden wel al de Bridge van de Seabourn Sojourn bezocht, maar nog niet die van de ‘grotere’ schepen Seabourn Encore of Seabourn Ovation en de eerste indruk is er één van ontzag: zo groot! We krijgen een heel interessante uitleg van Luis. Captain Stig en de Staff Captain komen er ook bij staan. Het was een leerrijke en aangename rondleiding.
Bij het verlaten van de Bridge bewonderen we nog alle herinneringsplaten.
Het zit namelijk zo dat een schip, van elke nieuwe haven die het voor de eerste keer bezoekt, zo’n herinneringsplaat krijgt die in de gang van de Bridge wordt opgehangen.
Velen onder jullie vroegen me wat meer details over de cruise en het schip zelf. Welnu, we zijn met 250 gasten aan boord en ik heb me laten vertellen dat dit aantal de volgende weken gestaag stijgt. Daarnaast is er 450 man crew aanwezig en nog een hele afvaardiging vanuit de kantoren van Seattle. Zelfs de president van Seabourn hemzelf, Josh Leibowitz, is aan boord.
Seabourn heeft een paar dagen voor we aan boord kwamen, de toelating gekregen om hun gezondheidsprotocol aan ta passen en dus moeten de gasten aan boord geen maskers dragen en moeten we ook geen ‘social distancing’ respecteren.
Voorlopig draagt het personeel nog wel een masker.
Iedereen aan boord, zowel gasten als crew is volledig gevaccineerd. Je mag het schip gewoon verlaten voor een excursie of om de stad in te wandelen. Je moet niet in groep blijven. Je komt ook gewoon weer aan boord zonder controle of testen.
Alle restaurants (The Colonnade, The Restaurant, The Grill by Thomas Keller, Sushi, The Patio, Earth & Ocean at the Patio) zijn open en ook alle bars. Overal aan boord staan er alcoholgel ‘dispensers’ om je handen te ontsmetten. Iets wat we ons ondertussen ook thuis gewoon hebben gemaakt. Aan de buffetten in de Colonnade mag je gewoon jezelf bedienen.
Er is werkelijk geen enkel verschil in de cruisebeleving tussen nu en vroeger. Het enige wat opvalt, is dat er wel altijd en overal iemand van de crew rondloopt met een vod en een fles poetsmiddel om een stoel, een tafel, een leuning af te kuisen, te ontsmetten,… Noem het zoals je wil, er wordt wat meer aandacht besteed aan de hygiëne, maar dat is dan ook het enige verschil met vroeger.
Ook The Retreat is gewoon open, maar nog steeds niet druk.
Er zijn twee shows per avond: één om 20.30 u. en één om 22 u. Een paar nieuwe shows, maar ook de klassiekers zoals ‘An evening with Sir Tim Rice’.
Ook aan dek, is er bij het wegvaren elke dag wel een ‘klassieker’: zoals de ijskar die langs komt of een Cocktail Party.
We varen dus om 14 u. weg en zetten koers naar een plek, even buiten Limasol waar we al snel drie heel bekende scheepscontouren zien. Het is namelijk de ankerplek van de Seabourn Sojourn, de Seabourn Quest en de Seabourn Encore. Samen met nog twee schepen van Princess Cruises, liggen ze hier al maanden voor anker. We varen er heel rustig tussen en de schepen begroeten elkaar met hoorngeschal. Het wordt stil aan dek,… iedereen is een beetje beduusd… Hoe lang gaan ze hier nog moeten liggen? Wanneer gaat de hele vloot weer varen ?
We dobberen wel een uurtje tussen de schepen en een Zodiac van de Seabourn Quest komt zelfs even tot bij ons om ‘dag’ te zeggen.
Met een oorverdovend getoeter nemen we tenslotte afscheid en zetten koers naar Rhodos.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Dag 5 : Rhodos
Dagboek van Odette en Danny
Het is een eindje varen van Limasol (Cyprus) naar Rhodos, dus het ontbijt nemen we nog al varend, maar het belooft weer een prachtige dag te worden.
Om 10 u. komen we aan in het prachtige Rhodos. Wat is dit toch een mooie plek, net een versterkte burcht.
Rhodos werd lang beschouwd als de brug tussen Europa en het Oosten omdat het heel dicht bij Turkije ligt.
Dit eiland ademt gewoon geschiedenis uit. Rhodos wordt ook "Island of the Knights" genoemd, vanwege de Christelijke Ridderorde die er vanaf 1309 jarenlang gevestigd was.
Volgens de Griekse mythologie had Zeus, de Oppergod de wereld verdeeld onder de goden maar was daarbij Helios vergeten. Hierop kwam Rhodos uit de zee gerezen en werd het aan Helios toebedeeld.
We hebben recentelijk nog een heel mooie excursie gedaan hier in Rhodos dus vandaag gaan we gewoon wat wandelen, eerst binnen het versterkte stadscentrum en daarna verlaten we de omwallingen en flaneren we langs de winkelstraten in het ‘moderne’ stadsgedeelte om te eindigen in de jachthaven om de Yachts te bewonderen.
Iedereen wordt om 17 u. terug aan boord verwacht, want er wacht ons een fantastische ‘Caviar Sail Away Party’ met een optreden van de Seabourn Singers: prachtig, zeer mooi. En dat alles met overvloedig veel kaviaar die wordt geserveerd door het ‘Food & Beverage’ team. Weer zo’n onvergetelijk moment als ‘Conte Partiro’ door de luidsprekers weerklinkt.
Het diner nemen we vandaag aan het zwembad, want het is prachtig weer. De Patio wordt dus ’s avonds het ‘Earth & Ocean’ restaurant waar elke dag een ander menu wordt geserveerd. Informeel, gewoon gezellig.
We hebben echt wel heel veel geluk met het weer. Elke dag volop zon, aangename temperatuur, kalme zee en een klein briesje.
Kortom top cruiseweer!
Tot morgen in Mykonos!
Dag 6 : Mykonos
Dagboek van Odette en Danny
We ankeren voor de haven en zijn hier zeker niet alleen want er ligt nog een Costa schip, een MSC schip en de Celibrity Apex. Het zal druk worden in Mykonos vandaag.
We gaan vroeg met de tender aan land want we gaan het eiland verkennen met een 4x4. Een leuke tocht. Zeker de moeite.
Terug aangekomen in de haven, besluiten we nog wat te wandelen door de leuke kleine straatjes tot aan de gekende windmolens. We moeten wat stappen want van al dat lekkers aan boord zijn er toch een paar kilo’s bij.
Je merkt al snel dat dit een plek is waar de ‘rijken der aarde’ graag vertoeven, want er zijn heel veel juweliers en mooie boetieks: Chopard, Dior, Louis Vuitton,... noem maar op. Je vindt ze hier allemaal. Maar gelukkig zijn er ook heel leuke bars en restaurants waar wij, als gewone mensen, ook terecht kunnen.
En weer valt ons op hoe proper en net het hier overal wel is. Het wit van alle huisjes doet soms pijn aan je ogen, maar is zo mooi en wordt opgefleurd door menig bougainville.
Door de vele cruiseschepen is het druk rond de gekende windmolens en er staat een stevige bries hierboven. Elke keer dat we in Mykonos waren was er altijd veel wind. Dit is blijkbaar typisch voor dit eiland.
Kort na de middag gaan we terug aan boord en genieten van een kleine lunch op de Patio. We geraken er aan de praat met andere Belgen en voor we het beseffen is het 17 u. in de namiddag! We moeten ons snel klaarmaken want om 18 u. is er de receptie in de ‘Grand Salon’ voor alle Seabourn Club Members, gevolgd door een receptie voor de Diamond en Diamond Elite Members in de Rethreat waar we weer verwend worden met lekkere canapés en natuurlijk mogen ook de zwarte bolletjes niet ontbreken. We zijn met 19 Diamond en 15 Diamond Elite Members en er is zelfs een Engelse dame die 1095 zeedagen heeft!
Vanavond dineren we in het hoofdrestaurant want het is de ‘Chefs Dinner’ en weer worden we verwend met heel veel lekkers.
’t Zal zeker diëten worden als we volgende week terug thuis zijn.
Dag 7 : Nafplion, Griekenland
Dagboek van Odette en Danny
Ons eerste bezoek aan dit mooie stadje. Maar eerst snel nog een antigen test voor we aan land gaan, want de Griekse autoriteiten in Athene vragen zo’n negatieve test bij het verlaten van het cruise schip.
We komen verder in dit verslag terug op het belang van dit stadje in de geschiedenis van Griekenland.
We maken een mooie wandeling door de stad met zijn leuke shops en zijn aanlokkelijke terrasjes en rond de middag gaan we met de tender terug aan boord want het wordt nog een drukke dag.
Niet alleen moeten we de onaangename taak vervullen van koffers maken want ja, aan alle mooie liedjes komt een eind, maar het programma aan boord is ook niet min.
We nemen plaats aan ons tafeltje op de Patio voor een lichte lunch maar dat was buiten Kevin, de Hotel Manager, gerekend die een praatje komt maken en er op staat dat we voor de lunch eerst nog genieten van elk een portie kaviaar. Wat worden we toch verwend !
Om 18 u. hebben we ‘Officers on Deck’ met de ‘Farewell to the Crew’. Dit is altijd zo pakkend en ook deze keer is dit weer, zowel voor de crew als voor de gasten, zo’n ‘kippenvel’ moment. Zeker na zo’n lange tijd niet te hebben kunnen varen .
Niettegenstaande het weer een prachtige avond is en er geen wind staat, besluiten we toch weer in de ‘Main Dining Room’ te gaan eten. Niet alleen omdat we het eten daar heel lekker vinden, maar vooral ook om van heel de ploeg van onze ‘station’ afscheid te nemen, want ze hebben ons weer de hele week verschrikkelijk goed verwend. Ze wisten zelfs nog na al die maanden onze voorkeur van water, wijn en zelfs dat we graag ‘grof zeezout’ op onze tafel hadden. Dank u Georgia en Andre, we zullen jullie missen.
De avond is echter nog niet om, want om 21 u. is er nog ‘Dancing Under the Stars’, waar er flink wat gedanst wordt op de leuke muziek van de band.
En dan is het tijd om te gaan slapen met een voldane glimlach op ons gezicht.
Wat is het toch fijn om weer te kunnen en mogen cruisen!
Voor diegenen die wat meer willen weten over de geschiedenis van dit bijzondere stadje Nafplion, zeker Danny’s laatste bijdrage aan deze blog lezen.
Uit archeologische opgravingen is gebleken dat het gebied rond Nafplion vanaf het 3de millennium v.Chr. vrijwel constant bewoond is geweest.
Volgens de legende dankt de stad haar naam aan koning Navplios wiens zoon Palamedes de listige Odysseus wist te ontmakeren toen deze laatste krankzinnigheid voorwendde om niet aan de Trojaanse Oorlog te hoeven deelnemen. Diezelfde Palamedes zou ook de dobbelstenen en het schaakspel hebben uitgevonden om de Griekse soldaten het lange wachten vóór Troje te besparen.
Over de jaren heen zijn hier de Byzantijnen, de Franken, de Venetianen en de Turken aan de macht geweest. Ze beïnvloedden zowel de lokale cultuur als de tradities en de architectuur. Pas in de 13de eeuw werd Náfplion bekend toen de Frankische kruisridder, Guy de la Roche, de stad op de Byzantijnen veroverde. In de 14de eeuw werden de Franken echter door de Venetianen verdrongen die de haven gebruikten voor de doorvoer van zijde en wol, lederwaren, kaas en bijenwas. De Venetianen werden in 1540 op hun beurt door de Turken verslagen en het duurde tot 1686 alvorens ze de stad opnieuw konden heroveren. De stad werd toen herdoopt tot Napoli di Romagna en de oude wijk rond het Plein van de Grondwet (Platía Syntágmatos) is hiervan nog het bewijs. Toch kwamen de Turken terug, gesteund door Grieken die de katholieke heerschappij van de Venetianen beu waren.
Tijdens de Vrijheidsoorlog die in 1821 begon, werd Náfplion het centrum van het Griekse verzet tegen de Turken. Het werd dan ook bij de Onafhankelijkheid de eerste hoofdstad en regeringszetel van de Griekse staat. Nadat het parlement van Griekenland een koningkrijk maakte besloot de eerste koning Otto 1 om de regering definitief naar Athene te verhuizen. Hierdoor werd Náfplion opnieuw een provinciestadje.
Sinds de Venetiaanse tijd is het Plein van de Grondwet, omgeven door de vele cafés en restaurants, nog steeds het centrum van het openbare leven.
Het wordt tevens gedomineerd door het statige Venetiaanse arsenaal waar nu het archeologisch museum is gevestigd. De straatjes in de omgeving zijn smal en door trappen met elkaar verbonden. Opvallend is wel het gebruik van marmer als bestrating. Het maakt van Náfplion één van de elegantere toerische steden van Griekenland.
Terugblik...
Dagboek van Odette en Danny
Vorige week zaterdag moesten we jammer genoeg afscheid nemen van onze ‘Home away from home’. We zijn aan ons Cruise 2.0 avontuur begonnen met veel vragen en onzekerheden: hoe zal het zijn aan boord? Zullen we maskers moeten dragen? Zullen er buffetten zijn? Zal de service dezelfde zijn? Enz.
Ja, er wordt meer aandacht gevraagd voor de hygiëne, dus staan er meer alcohol dispensers verspreid over gans het schip.
Ja, we moesten maskers dragen op Silversea in de publieke ruimtes maar dat stoorde absoluut niet want we waren dit al gewoon van thuis. Maar eerlijk is eerlijk, het feit dat we die maskers niet meer moesten dragen op Seabourn was toch wel heel aangenaam.
Ja, er waren nog buffetten. Bij Silversea kon je langs de buffetten lopen en werd je bediend, bij Seabourn mocht je zoals vroeger alles gewoon zelf nemen.
Ja, de service was nog steeds op beide schepen... in één woord TOP. De crew was ó zo blij om eindelijk weer te kunnen en te mogen werken en om alle gasten op hun wenken te bedienen. De Champagne en andere godendranken vloeiden even rijkelijk als vroeger en de kleine zwarte bolletjes smolten nog steeds op je tong.
Kortom: was de cruisebeleving hetzelfde? Ons volmondig antwoord: JA!
Dus lieve volgers allemaal, aarzel niet meer, volg je gevoel en vertrek met een gerust hart op cruise. We zouden bijna durven stellen dat je op zo’n cruiseschip veiliger bent dan aan land!
Danny en ikzelf willen jullie tenslotte bedanken voor alle lieve en mooie reacties die we hebben gekregen op onze blog! We hebben dit met veel plezier gedaan en hopen dat jullie er plezier aan hebben beleefd… Tot de volgende!
Veel liefs,
Odette en Danny