.jpg)
Onze cruise 2.0 met Seabourn...
Dag 0 : Athene
Dagboek van Odette en Danny
Terug in Athene.
Kalimera! Nee niet Kalimero, dat kleine kuikentje met zijn eierschaal op zijn hoofd... Kalimera betekent ‘goeiemorgen’. Danny heeft zich voorgenomen de Griekse taal wat te leren:
‘kalispera’ (goede avond)
‘efgharisto’ (dank u wel)
‘parakola’ (alstublieft)
‘yassas’ (hallo)
Maar de tijd is te kort en het blijft bij die paar woorden, wat ik toch al niet slecht vind hoor.
We hebben vernomen dat de Seabourn Ovation reeds in Piraeus is aangekomen en zijn zo benieuwd dat we beslissen een taxi te nemen om zelf een kijkje te gaan nemen. Piraeus is niet zo ver van ons hotel en na tien minuten rijden zijn we in de haven. Daar ligt ze! In al haar glorie aan Pier A. We krijgen er zowaar kippenvel van. Het zal een mooi weerzien worden na al die stressvolle, cruise-loze maanden. Dat het maar vlug zaterdag is.
Terug in de stad besluiten we de hele dag ‘toeristisch’ te vullen. Het is jaren geleden dat we nog de Akropolis bezocht hebben en dat torent zo majestueus uit boven deze stad alsof het roept ‘bezoek mij’ en dat doen we dan ook. Het is wel bloedheet 38°C om 11 u., ‘s morgens maar toch stappen we naar boven. Het is niet super druk, maar toch druk genoeg om te moeten aanschuiven, zowel voor de tickets als om binnen te mogen.
En dan eens binnen... wat voel je je klein en nietig tussen al dat moois. Hoe is het mogelijk dat ze dit zo vele jaren geleden hebben kunnen bouwen.
De vergezichten vanop de Akropolis met Athene aan je voeten, zijn adembenemend.
Ik heb mijn persoonlijke gids bij, want Danny heeft precies de smaak te pakken en heeft zich op de geschiedenis en de mythologie gestort. Diegenen die onze vorige blog (‘Cruise 2.0 at Silversea’) hebben gelezen, hebben er al wat van mogen opsteken. Ik wil niet in herhaling vallen en zal dus de bijdragen van Danny qua geschiedenis en de mythologie telkens onderaan onze blog vermelden. Zo dienen diegenen die de vorige blog hebben gevolgd het niet nog een keer doornemen (mag altijd natuurlijk) en kunnen de nieuwe volgers er meteen wat van opsteken. Want ik moet toegeven dat Danny zijn taak fantastisch heeft volbracht en deze geschiedkundige informatie op een beknopte maar interessante manier heeft weten te brengen.
Vandaag is dus de Akropolis aan de beurt en dat werd in de vorige blog ook niet vermeld dus volgers: alles lezen vandaag!
Terug beneden na ons bezoek aan de Akropolis, krijgt mijn man het lumineuze idee om de ‘Heuvel van de Muzen’ te beklimmen, met helemaal boven op de top: het Romeinse monument van Philopappos. Dat ligt pal tegenover de Akropolis op een heuvel die nog hoger is dan de Akropolis. Ik kijk eens goed naar boven en de moed zakt me in de schoenen, maar toch zeg ik ja.
Ik heb het me niet beklaagt, want de wandeling loopt langzaam naar omhoog via mooie trap-paden in een prachtig goed onderhouden tuin.
Van bovenop die heuvel heb je ook een prachtig zicht op de Akropolis.
Eens beneden willen we de stad nog wat verkennen en zoeken eerst de lokale vis- en vleesmarkt op. Heel eigenaardig een mooie overdekte markt met alleen maar vis en vlees, geen groenten. Je merkt hier aan de vele viskraampjes dat Athene wel degelijk een goede verbondenheid heeft met de zee.
We besluiten onze wandeling te eindigen op een terrasje langs de Romeinse Agora. Na een hapje en een drankje keren we te voet terug naar het hotel want we willen onze 10.000 stappen doen vandaag om straks één glaasje Chardonnay meer te kunnen drinken of twee glaasjes, als de Belgen met de voetbal winnen!
Na een verkwikkende duik in het zwembad en een paar pagina’s in mijn nieuwe boek ‘De Zevende Zus’ te hebben gelezen maken we ons klaar voor een dinertje in Plaka. We kunnen maar niet genoeg krijgen van deze buurt. Er is hier voor elk wat wils: een drankje op een terrasje op de treden, een Griekse salade of gegrilde sardientjes op één van de vele dakterrassen met schitterend uitzicht op de Akropolis en de stad of een meer verfijnd dinertje in een leuk restaurant. We besluiten vandaag dat laatste te doen en hebben schitterend gegeten bij ‘Eat at Milton’s’ waar ze de Griekse gerechten heel verfijnd serveren. Dat alles vergezeld van een goed glas wijn (dat mag want we hebben stappen genoeg vandaag) en de avond en eigenlijk dag kan niet meer stuk.
We nemen snel een taxi naar het hotel, want we willen het einde van de oh zo belangrijke voetbalmatch niet missen... maar het was helaas een koude douche!
Zoals reeds eerder gezegd, gaan we de dagelijkse blog afsluiten met een stukje geschiedenis, mythologie. Voor diegenen die Athene gaan bezoeken, een ‘must’ om af te drukken en mee te nemen op jullie bezoek, zo kunnen jullie je ‘eigen gids’ zijn. Veel leesplezier!
Akropolis van Athene
Door de eeuwen heen : Tempel – Kerk – Moskee en zelfs huis van verderf
De Akropolis van Athene (met de klemtoon op de eerste 'o') stamt uit de Myceense tijd tussen 2000 en 1200 jaar v. Chr. en is het 156 meter hoog plateau in de Griekse hoofdstad Athene. Het behoort vandaag uiteraard tot het UNESCO werelderfgoed. Het deed oorspronkelijk dienst als burcht en was omringd door een vruchtbare vlakte op veilige, maar niet te grote afstand van de zee. Het bovenste gedeelte van het plateau bestaat uit een 6 meter dikke ommuring van reusachtige steenblokken die in de 13de eeuw v. Chr. werd aangelegd.
De naam Akropolis komt voort uit de samenvoeging van de Griekse woorden 'acros = hoogste deel van' en 'polis = stad', het hoogste deel van de stad. Toen de bevolking zich in de benedenstad ging vestigen om te kunnen uitbreiden bleef de Akropolis de religieuze kern van de stad met als belangrijkste heiligdom, de Oude Athenatempel, de tempel van de beschermgodin van de stad: Athena.
In 480 v. Chr. werd het hele plateau door de Perzen vernietigd maar al vlug werd op initiatief en onder leiding van Perikles, bijgestaan door beeldhouwer Phidias, met de heropbouw van de tempels gestart. Vanaf dan werd de Akropolis uitsluitend een religieus centrum en verloor het voor goed zijn militaire en politieke functie.
De belangrijkste gebouwen die vandaag nog te bezichtigen zijn op de Atheense Akropolis zijn het Parthenon, de Propyleeën, de Tempel van Niké en het Erechtheion.
Het Parthenon
Het Parthenon was de tempel van Athena Parthenos (de Maagd), de beschermgodin van de stad Athena. Deze tempel vormt het hoogtepunt van de Atheense bouwkunst in de klassieke periode van de 5de eeuw v. Chr. en stond ook symbool voor de hegemonie van Athene, nadat het zich hersteld had van de verliezen tijdens de Perzische Oorlogen.
Het Parthenon werd gebouwd naast de plaats waar de Oude Athena tempel had gestaan. Deze laatste was oorspronkelijk de belangrijkste tempel op de Akropolis en was gewijd aan Athena Polias. Na de verwoesting door de Perzen in de 5de eeuw v. Chr. werd ze echter niet heropgebouwd en werd haar functie door het Parthenon en het Erechtheion overgenomen. Alleen de resten van het podium ervan zijn vandaag nog te zien naast het Erechtheion.
Na de verwoesting door de Perzen kon Pericles in 454 voor Chr. de volksvergadering overtuigen om het geld van de Delische Bond te gebruiken voor de monumentale heropbouw van de Akropolis en het Parthenon in het bijzonder. Het Parthenon werd uiteindelijk in 437 v. Chr. ingewijd.
In latere jaren onderging het heiligschennis toen Demetrius Poliorcetes er zich tezamen met zijn prostituees in het achtervertrek vestigde. In de 6de eeuw werd het gebouw een kerk en werd zelfs een klokkentoren toegevoegd. Na de Turkse verovering van Athene in 1460 werd het een moskee en werd de klokkentoren omgevormd tot een minaret.
Tijdens het beleg van de Akropolis door de Venetianen hadden de Turken er hun munitie ondergebracht. Op 26 september 1687 slaagden de Venitianen erin een bom naar binnen te schieten. De explosie alsmede de twee dagen durende brand die daarop volgde verwoesten een groot deel van het gebouw.
Als sluitstuk op de vernieling liet de Engelse ambassadeur bij het Ottomaanse Rijk, Lord Elgin (Thomas Bruce) tussen 1802 en 1804 een groot aantal beeldhouwwerken en frontonskulpturen van het Parthenon naar Groot Britannië over te brengen die hij later wegens geldgebrek aan het Britisch Museum verkocht. Niettegenstaande herhaalde pogingen van de Griekse regering om deze kunstvoorwerpen terug te krijgen, bevinden ze zich nog altijd in het Britisch Museum.
De Propyleeën
De Propyleeën met hallencomplex vormden de monumentale ingang van de Akropolis. Het moet tevens gezien worden als de poorten van een heiligdom. Het had dus naast een wereldlijke functie ook een religieuze functie en is waarschijnlijk ook verbonden met de verering van de goden die poorten en ingangen beschermden.
De Tempel van Niké
.jpg)
Deze tempel, die zich rechts van de hoofdingang van de Akropolis bevindt, is gewijd aan de godin van de overwinning Niké. Deze laatste moest al gauw haar taak delen met godin Athena vandaar de naam Athena Niké. De godin Athena was zeer veelzijdig. Zij was niet alleen de godin van de wijsheid maar ook van de oorlog en de overwinning. Zij was tevens de beschermster van de ambachtelijke arbeid.
De tempel van Niké kijkt uit op de Egeïsche zee.
Het Erechtheion
Het Erechtheion werd genoemd naar de legendarische koning Erechtheus. Het is één der voornaamste heiligdommen van de Atheense Akropolis en in religieus opzicht zelfs belangrijker dan het Parthenon. Het moest dienen om een aantal op de noordkant van de Akropolis gelegen cultusplaatsen binnen zijn muren te verenigen. Dit verklaart enigszins zijn grillige, niet klassieke vorm. Door het zeer ongelijke tempelterrein ligt de westzijde van het gebouw ruim drie meter lager dan de oostzijde. Het werd in de Turkse tijd gebruikt als harem en als kruitmagazijn. In 1645 werd het gebouw zwaar beschadigd door een blikseminslag. De nog steeds indrukwekkende overblijfselen werden in de laatste decennia grondig gerestaureerd.